Tom 1 - A - Amyloza - 313 s., 1994 r.

Tom 2 - An- - Aszelski - 342 s., 1994 r.

Tom 3 - At - B-durowy - 347 s., 1994 r.

Tom 4 - Be - Bk - 349 s., 1995 r.

Tom 5 - blacha - bujny - 360 s., 1995 r.

Tom 6 - buk - chlorytyzacja - 357 s., 1995 r.

Tom 7 - chluba - część - 454 s., 1996 r.

Tom 8 - czi - doduszać - 451 s., 1996 r.

Tom 9 - dodzierać - dwużyłowy - 449 s., 1996 r.

Tom 10 - Dy - enzymowy - 458 s., 1997 r.

Tom 11 - eo - framużka - 461 s., 1997 r.

Tom 12 - franca - gółka - 466 s., 1997 r.

Tom 13 - góra - homotermia - 467 s., 1997 r.

Tom 14 - homotetia - japs - 463 s., 1998 r.

Tom 15 - jar - kasiarz - 463 s., 1998 r.

Tom 16 - kasja - komasowanie - 471 s., 1998 r.

Tom 17 - komat - krasula - 470 s., 1998 r.

Tom 18 - krasy - lapnąć - 472 s., 1998 r.

Tom 19 - Laponka - łonowy - 470 s., 1998 r.

Tom 20 - łoński - meritum - 470 s., 1999 r.

Tom 21 - merk - monzonit - 460 s., 1999 r.

Tom 22 - mop - narożny - 461 s., 1999 r.

Tom 23 - naród - niepłodny - 460 s., 1999 r.

Tom 24 - niepłonny - objąć się - 469 s., 1999 r.

Tom 25 - objechać - odstawka - 470 s., 2000 r.

Tom 26 - odstąpić - osączyć - 470 s., 2000 r.

Tom 27 - osąd - paseo - 460 s., 2000 r.

Tom 28 - paser - placebo - 468 s., 2000 r.

Tom 29 - placek - podwis - 470 s., 2000 r.

Tom 30 - podwładna - por. - 458 s., 2001 r.

Tom 31 - pora - pozaczynać - 462 s., 2001 r.

Tom 32 - pozadawać - prosię - 463 s., 2001 r.

Tom 33 - prosit - przesadnia - 469 s., 2001 r.

Tom 34 - przesadnie - psychotyzm - 472 s., 2001 r.

Tom 35 - psychoza - reprobować - 461 s., 2002 r.

Tom 36 - reproducer - rozpruwać - 469 s., 2002 r.

Tom 37 - rozprysk - samotny - 463 s., 2002 r.

Tom 38 - samotok - skłaczyć się - 456 s. 2002 r.

Tom 39 - skład - spocony - 477 s., 2002 r.

Tom 40 - spocząć - sufeta - 479 s., 2003 r.

Tom 41 - sufi - szwalny - 476 s., 2003 r.

Tom 42 - szwank - tłukowaty - 479 s., 2003 r.

Tom 43 - tłum - uczłowieczyć - 480 s., 2003 r.

Tom 44 - uczniacki - wantowy - 479 s., 2003 r.

Tom 45 - wańczos - wniknięcie - 477 s., 2004 r.

Tom 46 - wniosek - wylanie się - 479 s., 2004 r.

Tom 47 - wylansować - zaćwierkać - 479 s., 2004 r.

Tom 48 - zad - zatrzeć - 480 s., 2004 r.

Tom 49 - zatrzepotać - zmywczy - 459 s., 2004 r.

Tom 50 - Zn - żyźnie - 346 s., 2005 r.

Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny to najobszerniejszy (ponad 130 000 haseł, zebranych w 50 tomach) powojenny słownik ogólny. Zawarto w nim ogromny zasób współczesnego słownictwa wielu odmian (w tym m.in. wyrazy i znaczenia potoczne, środowiskowe, specjalistyczne, terminologiczne), wyrazy i wyrażenia obce, wiele derywatów od nazw własnych (np. nazwy mieszkańców). W założeniu autorów PSWP „adresowany jest do możliwie najszerszego kręgu odbiorców o różnym poziomie wykształcenia, reprezentujących różne zawody i zainteresowania”. Odbiorca ten ma tu znaleźć jak najpełniejszą informację o szukanym słowie, podaną w jak najprostszy sposób (od użytkownika nie oczekuje się bowiem ani określonego poziomu wiedzy, ani przygotowania do korzystania ze słowników). Tak rozumiana jest tytułowa „praktyczność” PSWP: „słownik praktyczny to taki, który nie odsyła do innych słowników, nie zakłada znajomości innych źródeł, nie zmusza do wędrówki od hasła do hasła ” ani do korzystania z „obszernej listy skrótów, symboli i oznaczeń”, jest „encyklopedycznie kompletny i uniwersalny ze względu na wiele typów informacji” . Takim założeniom autorzy starają się podporządkować sposób opisu leksykograficznego oraz strukturę artykułu hasłowego. W opisie dąży się do eliminacji niemal wszystkich skrótów i odsyłaczy; w pełnym brzmieniu podaje się kwalifikatory, nazwy języków obcych (w informacji etymologicznej) i większość innych oznaczeń gramatyczno-leksykograficznych; rezygnuje się z pośredniej informacji gramatycznej (brak zatem np. odsyłaczy do tabel fleksyjnych, których w PSWP się nie zamieszcza). W artykule hasłowym gromadzi się jak najwięcej informacji o danym wyrazie – tak, aby nie trzeba było sięgać do innych haseł czy do innego typu słowników. Stąd rozbudowana struktura hasła (zob. Budowa artykułu hasłowego), a także zamierzona redundancja opisu, np. poprzez tworzenie dla regularnych derywatów autonomicznych haseł o pełnej strukturze, w których powtarza się większość informacji podawanych przy wyrazach podstawowych. Programowa „praktyczna służebność” PSWP zdominowała inne cele słownika; autorom (jak sami podkreślają) mniej zależało „na wyrafinowaniu, precyzji naukowej i dokumentacyjnej”. Zrezygnowali zatem z ekscerpcji i analizy tekstów, przy kompletowaniu siatki haseł wykorzystując dotychczasowe opracowania leksykograficzne i materiały zgromadzone przy ich tworzeniu. Opis leksykograficzny również został sporządzony na podstawie innych słowników oraz kompetencji językowej autorów PSWP. Niestety, nie udało się przy tym uniknąć pewnych błędów i niekonsekwencji, wynikających prawdopodobnie m.in. z niedopracowania teoretycznych podstaw opisu, a także z bardzo szybkiego tempa powstawania słownika.