Nie ma wielu owadów, do których czujemy większą odrazę niż do muchy. Oskarżana o szerzenie chorób i epidemii została publicznie ekskomunikowana w średniowieczu. Wierzono, że Belzebub, "Władca Much", jest wcieleniem zła i przez setki lat uważano muchy za owoce samorzutnego rozrodu - nienaturalny produkt gnijącego mięsa. Ich potomstwo, larwy, dzięki swej bezpostaciowości stały się pożywką dla horrorów kina, poczynając od filmów klasy B z lat pięćdziesiątych aż po dzieło Davida Cronenberga. Steven Connor z upodobaniem podąża śladami muchy, tropiąc ją w micie, literaturze, sztuce, filmie i biologii. W miarę jak poznajemy zdumiewającą budowę muchy i jej zachowania, zaczynamy ją oceniać przychylniej. Dopiero teraz poznajemy sekrety wyjątkowych umiejętności muchy w zakresie lotu, a XX wiek, który rozpoczął się światowymi kampaniami na rzecz jej eksterminacji, zakończył się triumfem maleńkiej muszki owocowej jako bohatera rewolucji w genetyce.