Książka "Inna Wenecja" Predraga Matvejevicia pokazuje, z jaką wrażliwością można obserwować świat, jak pisarz sam się ogranicza, jak rezygnuje z mnóstwa wątków i epizodów, które zna i które umiałby opisać. I jak daleko może dzięki temu dotrzeć. Wenecja staje się mitycznym światem, przedmiotem uważnej obserwacji i czułej admiracji autora. Estetycznemu zachwytowi towarzyszy wnikliwy opis i refleksja. Z miasta turystycznych atrakcji Wenecja staje się krainą osobistą i odrębną. Autor snuje opowieść nie tylko o wspaniałych obrazach i kościołach, ale na przykład o różnych rodzajach drewna, kamienia czy cegły użytych do wzniesienia pięknych budowli. Albo o anonimowych, starożytnych mapach miasta... "Po doświadczeniach na własnej skórze rozumiem bardzo dobrze, co to znaczy mówić o miejscu nazbyt omówionym. Wenecja (...) zniknęła już pod wielością prezentacji. Jej opisy doprowadziły do deja vu tego, co oko chciałoby jeszcze zobaczyć, stały się substytutem, przeniknęły niejako do siatkówki oka i zaczęły wpływać na zakres wizji tak, że obraz dziś przedstawiany, zbanalizowany, jest jedyną formą tego miejsca, które się odwiedza, bo rzeczywistość została pokonana przez swoją prezentację." (fragment książki)