"Jednego dnia stary Todoran zwlekł się z łóżka wcześniej niż zazwyczaj i to samo polecił zrobić swemu synowi, Kojczo. Chłopak zaspany, pyta nieprzytomnym głosem gdzie to o tej porze maj iść, toż to dopiero świtać zaczęło. Ojciec mówi, że do miasta, do stolicy iść muszą, zarzucili więc na ramiona sakwy i poszli przed siebie. Droga byłą bardzo długa i wyboista, wiec starszy mężczyzna dość szybko się zmęczył, postanowili więc na chwilkę usiąść i odpocząć. Siadając, wypowiedział słowo „Puf” i w tej samej chwili z pustej studni wyskoczył mały człowieczek, który dzierżył w dłoni złoty młot. Przedstawił się jako Puf i zapytał, czemu go wezwano(…)" Karalijczew ANGEŁ, ur. 21 VIII 1902, Strażica, zm. 14 XII 1972, Sofia, pisarz bułgarski. Początkowo twórczość bliska prozie tzw. wrześniowców, po 1925 odsunął się jednak od lewicy. Sutor liryzowanych opowiadań o tematyce wiejskiej, z czasem stylizowanych na wzór legendarno-baśniowy (m.in. zbiory Ryż 1925, Imane 1927, Łyżowen swjat 1932; pol. wybór Worek z tykwami 1961). Opracował i wydał kilka tomów bułgarskich bajek ludowych, reportaży z podróży.