Dywizjon Rozpoznawczy 10 Brygady Kawalerii – zmotoryzowany pododdział kawalerii Wojska Polskiego.

Na podstawie rozkazu Departamentu Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych L.dz. 6277/Org.Tjn.37 w 1937 roku przy 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie miał być sformowany szwadron rozpoznawczy jako zalążek oddziału rozpoznawczego 10 Brygady Kawalerii. W praktyce rozkaz ten nie został wykonany[1].

Dywizjon rozpoznawczy 10 Brygady Kawalerii został sformowany w garnizonie Rzeszów na podstawie rozkazu Departamentu Dowodzenia Ogólnego MSWojsk. L.dz. 1525/tjn. z 20 kwietnia 1938 roku. Jednostka została zakwaterowana w koszarach byłego 10 Dywizjonu Artylerii Konnej. Dywizjon był organicznym pododdziałem rozpoznawczym 10 Brygady Kawalerii.

Oddziałem gospodarczym dla dywizjonu rozpoznawczego był dywizjon przeciwpancerny 10 Brygady Kawalerii. 15 sierpnia 1938 roku dywizjon liczył 12 oficerów, 24 podoficerów i około 150 ułanów. Od 8 do 18 września 1938 roku dyon wziął udział w manewrach wołyńskich, a bezpośrednio po ich zakończeniu w zajęciu Zaolzia. Do macierzystego garnizonu dyon powrócił dopiero 8 grudnia 1938 roku.

Dywizjon był jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” mobilizował, w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem czarnym, dywizjon rozpoznawczy 10 Brygady Kawalerii według organizacji wojennej L.3694/mob.org. i należności materiałowych L.5694/mob.mat.38. Pod względem mobilizacji materiałowej do dywizjonu przydzielone było dowództwo 10 BK.