Jan Brzechwa zapisał się w świadomości zbiorowej głównie jako poeta. Był on jednak nie tylko błyskotliwym literatem, ale także prawnikiem międzynarodowego formatu, cenionym specjalistą z zakresu prawa autorskiego w Polsce i na świecie, zwłaszcza jako aktywny działacz ZAiKS-u. Monografia jest pierwszym opracowaniem spuścizny Brzechwy jako prawnika. Przedstawia jego dorobek piśmienniczy w języku polskim, francuskim i włoskim oraz wpływ działalności Jana Brzechwy na treść i doktrynę prawa w Polsce. Autorzy starają się przybliżyć wątki prawnicze w biografii artysty i podkreślić jego rolę w kształtowaniu się systemu prawnego, a także świadomości prawnej w Polsce i na świecie. Książka zawiera także analizę międzywojennego orzecznictwa i sporów sądowych dotyczących prawa autorskiego, przeprowadzoną na podstawie publikacji Jana Brzechwy, oraz źródeł o sporach, w których reprezentował strony jako adwokat. W publikacji przedstawiono: biografię J. Brzechwy jako adwokata; analizę krytyczną dorobku J. Brzechwy – w szczególności jego niewydanego, czasowo zaginionego w związku z wybuchem II wojny światowej, komentarza do ustawy o prawie autorskim, a także analizę publikacji Brzechwy dotyczących nowych technologii okresu międzywojennego oraz międzynarodowych i zagranicznych aspektów prawa autorskiego, w tym opisywanego przez niego przed II wojną światową zagranicznego orzecznictwa prawnoautorskiego; charakterystykę J. Brzechwy jako prawnika na tle epoki zawierającą krytyczne przedstawienie polskiego orzecznictwa autorskiego z okresu 1929–1939, badanego przez pryzmat wydanych przez niego publikacji, opis stanowiska Jana Brzechwy w sprawie praw autorskich do filmu dźwiękowego oraz sporu, jaki prowadził na ten temat z innymi prawnikami z epoki, wnikliwą relację z procesu pomiędzy Zenonem Przesmyckim i prof. Tadeuszem Pinim o spuściznę po Cyprianie Norwidzie oraz sylwetkę J. Brzechwy na tle sporu Związku Nauczycielstwa Polskiego z „Ilustrowanym Kurierem Codziennym" (słynna sprawa o propagandę bolszewicką w czasopiśmie dla młodzieży szkolnej „Płomyk"); wybrane sprawy powojenne – w tym charakterystykę działalności prawniczej J. Brzechwy w okresie PRL-u oraz analizę sytuacji prawnej jego niewydanego komentarza do pierwszej polskiej ustawy o prawie autorskim. Książka jest adresowana nie tylko do szerokiego kręgu osób zainteresowanych życiem i twórczością Jana Brzechwy, ale także do prawników zainteresowanych rozwojem prawa autorskiego, do rozwoju którego J. Brzechwa znacząco się przyczynił, oraz historyków. Dzięki połączeniu wątków biograficznych z prawniczymi i historycznymi publikacja ma uniwersalny charakter i z pewnością będzie niezwykle interesującą pozycją dla czytelników.