Żywoty sławnych polaków.

Życie Jana Tarnowskiego przez Stanisława Orzechowskiego.

Lwa Sapiehy przez X. Kognowsickiego.

Jan Amor Tarnowski herbu Leliwa, łacińska forma nazwiska Joannes Tarnovius, (ur. 1488 w Tarnowie, zm. 16 maja 1561 w Wiewiórce) – pamiętnikarz, teoretyk wojskowości, mówca, kasztelan krakowski od 1536, wojewoda krakowski od 1535, wojewoda ruski od 1527, kasztelan wojnicki od 1522, starosta sandomierski, lubaczowski, stryjski, chmielnicki, w latach 1527–1533, 1539–1546, 1547–1551, 1554–1555 i 1557–1559 dzierżył buławę hetmana wielkiego koronnego. Jan Tarnowski, syn Jana Amora Iuniora i Barbary z Rożnowa, wnuczki Zawiszy Czarnego, pochodził z wpływowej szlacheckiej rodziny Leliwitów Tarnowskich posiadającej status senatorski. Wychowywał się na dworach kardynała Fryderyka Jagiellończyka oraz królów Jana Olbrachta, Aleksandra i Zygmunta Starego. Otrzymał wszechstronne, klasyczne, humanistyczne wykształcenie, także militarne.

Lew Iwanowicz Sapieha herbu Lis (ur. 4 kwietnia 1557 w Ostrownie, zm. 7 lipca 1633 w Wilnie) – hetman wielki litewski od 1625, kanclerz wielki litewski w latach 1589–1623, marszałek sejmu w Warszawie w 1582, podkanclerzy litewski do 1585, wojewoda wileński od 1621, sekretarz królewski, pisarz wielki litewski od 1581, starosta słonimski, brzeski, mohylewski. Lew Sapieha był wnukiem Iwana, synem Iwana, bratem Andrzeja.  Lew Sapieha urodził się 4 kwietnia 1557 r. w Ostrownie, jako syn Iwana Sapiehy, podstarościego orszańskiego oraz Bohdany z kniaziów Druckich-Sokolińskich. Został wychowany w wierze prawosławnej. O jego młodości nie wiadomo nic pewnego. Rodzina Sapiehów nie należała wówczas do elity Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jako chłopiec został oddany na dwór Mikołaja Radziwiłła Czarnego, z którego synami studiował w Lipsku w latach 1570-1573. Podczas pobytu za granicą uległ wpływom protestantyzmu i odszedł od prawosławia, zostając kalwinistą.