Żywot Matki Bożej przez o. Prokopa Kapucyna – dzieło mariologiczne autorstwa ojca Prokopa Leszczyńskiego (Jana Tomasza Leszczyńskiego) wydane po raz pierwszy w Krakowie w 1879 w wydawnictwie Władysława Ludwika Anczyca[1].

Dzieło było najpoważniejszą pracą autora w dziedzinie mariologii. Według recenzentów Leszczyński poniósł ogromny wysiłek pisarski, który zaowocował pozycją o przystępnym języku i łatwości czytania. Spodziewali się też korzyści duchowych płynących z lektury dzieła[1].

Źródła i przyczynki do napisania pracy o życiu Matki Bożej autor gromadził przez dwadzieścia lat poprzedzających wydanie. Były to zarówno Ewangelie, cytaty ze Starego Testamentu odnoszące sie do Maryi w sensie typicznym, legendy, apokryfy, przekazy Ojców Kościoła, jak również objawienia prywatne. Autor w dużym stopniu oparł się na pracy Summa aurea de laudibus B. V. Mariae Dei Genetricis autorstwa Jeana-Jacquesa Bourassé. Pod względem konstrukcyjnym czerpał natomiast z Żywota Pana naszego Jezusa Chrystusanapisanego przez Świętego Bonawenturę. Pracę tę Leszczyński przełożył wcześniej na język polski. Wszystkie ze zgromadzonych źródeł zostały przez autora potraktowane w sposób równorzędny, co spowodowało, że dzieło Leszczyńskiego okazało się mało krytyczne i cechowało się silnym przerostem moralizatorskich treści nad faktami. Nie miało też elementu rzetelnej analizy teologicznej. Zamiast biografii Matki Bożej autor napisał raczej podręcznik rozważania cnót maryjnych[1].

Mimo wad dzieło było popularne wśród odbiorców, a biskup lubelski, Franciszek Jaczewski polecał je swoim kapłanom jako pomoc kaznodziejską[1].