Émile Bougaud, ur. Edme Louis Victor Bougaud (ur. W Dijon, 25 lutego 1823 r., Zm. W Laval, 7 listopada 1888 r.) Był Francuzem, znanym jako pisarz i kaznodzieja. Został biskupem Laval.Był wpływowym pisarzem, starającym się pogodzić współczesnych z nauczaniem katolickim. 

Otrzymał klasyczne wykształcenie w Autun, gdzie jego profesorem retoryki był Abbé Pitra. Studiował teologię w Dijon i Paryżu, został wyświęcony na kapłana przez Monseigneur Affre w 1846 r., Był profesorem historii Kościoła w Seminarium Duchownym w Dijon (1846–1851), a następnie kapelanem Konwentu Nawiedzenia w tym samym mieście (1851–61) ). W 1861 r. Przyjął stanowisko wikariusza generalnego biskupa Dupanloupa w Orleanie. W 1886 roku został mianowany biskupem Laval.

Oprócz kazań, które wygłosił w Paryżu i innych miastach, biskup Bougaud napisał wiele dzieł. Będąc kapelanem Konwentu Nawiedzenia, napisał Studium o misji, aktach i kulcie św. Benignego i historii św. Chantala. Podczas gdy Wikariusz Generalny Orleanu, napisał Historię świętego Monique, Historię błogosławionej Marguerite Marie, Chrześcijaństwo i współczesność (jego wielkie dzieło przeprosin, w 5 tomach), Wielkie niebezpieczeństwo Kościoła Francja w XIX wieku i Historia św. Wincentego a Paulo (2 tomy). Tom jego dyskursu został opublikowany przez jego brata.