Uważam, że ogromnym atutem tej pozycji jest niesamowita pamięć Autora, który z wielką pieczołowitością opisuje realia Polski zupełnie już nieistniejącej. Polski biednej, głębokiej prowincji, z której można się jednak było dzięki talentowi, uporowi i pracowitości wybić i osiągnąć drogą niesamowitych wyrzeczeń wysoką w tamtych czasach i tamtym społeczeństwie pozycję oficera-pilota myśliwskiego. Nie tylko bowiem przypadek sprawił, że Kornicki - dziecko furmana, pozornie z góry skazane na wieczną pracę przy koniach - stał się w finale swojej kariery zawodowej cenionym instruktorem-ekspertem Królewskich Sił Powietrznych. Koniecznie tę pozycję należy zadedykować tym wszystkim, przekonanym, że młodzi ludzie z dzisiejszych obszarów nędzy, dzieci z blokowisk i terenów klęski popegeerowskiej, są zdecydowanie straconym pokoleniem. Przykład Kornickiego dowodzi, że ucieczka z beznadziei przez ciężkie pasowanie się z życiem przyniesie w końcu sukces.