Konflikt między Kościołem rzymskokatolickim a władzami państwowymi w latach 1945–1989 to ważna i intrygująca kwestia, która do dziś wywołuje kontrowersje i prowokuje wiele pytań. Tym ważniejsza jest ta książka, która ukazuje, jak kształtował się problem budownictwa sakralnego w diecezji łódzkiej w czasach PRL. Autor w przenikliwy sposób opisał zmagania Kurii Biskupiej w Łodzi z władzami państwowymi o rozwój infrastruktury kościelnej. W ciągu 45 lat hierarchowie wskazali potrzebę wzniesienia 100 obiektów sakralnych. Do końca września 1989 r. władze państwowe zgodziły się na powstanie 67 nowych kościołów i kaplic… Praca ta bez wątpienia ma nowatorski charakter i wypełnia lukę w opracowaniach dotyczących dziejów diecezji łódzkiej. Jej autor dotarł do wielu cennych informacji. Przeprowadził badania w Archiwum Akt Nowych w Warszawie, w Archiwach Państwowych w Łodzi, Piotrkowie Trybunalskim, Sieradzu, Płocku i w Grodzisku Mazowieckim, w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej oraz w Archiwum Archidiecezji Łódzkiej. W książce zostały przedstawione także kulisy inwigilacji środowisk katolickich zaangażowanych w budownictwo sakralne. Całość uzupełniają mapy i liczne zdjęcia. Opracowanie powstało na podstawie szerokich i żmudnych kwerend źródłowych, uwzględniających archiwalia centralne i lokalne o proweniencji partyjno-państwowej oraz w możliwym zakresie – kościelnej. (…) Podjęty projekt koresponduje z potrzebą wypełnienia luk badawczych, jakie odnoszą się do inwestycji sakralnych w poszczególnych diecezjach w Polsce. Wyniki potwierdzają ogólnopolskie tendencje oraz wykazują specyfikę Łodzi i regionu. Z recenzji dr. hab. Ryszarda Gryza, prof. UJK