Praca p. Aleksandry Korczak zachowuje wszystkie rygory naukowości, Autorka operuje dojrzałym warsztatem naukowym, opiera swoje analizy na rzetelnie rozpoznanym stanie badań, odwołuje się do kontekstu filozoficznego, analizuje m.in. parantele między twórczością Jansson i pismami Rousseau, a jednocześnie jest fascynującym esejem, w którym ton zdystansowanej refleksji, właściwy dla wywodu naukowego, zostaje przełamany przez odczytania i refleksje o charakterze osobistym. Ta umiejętność łączenia dwóch rodzajów narracji, dwóch form dyskursu: naukowego i eseistycznego, powoduje, że otrzymujemy książkę czytelniczo frapującą, książkę, w której dociekania nad arcydziełem literatury dziecięcej splatają się z refleksjami osobistymi, dotyczącymi najważniejszych problemów ludzkiego bytowania.