Władysław Folkierski (ur. 24 października 1841 w Warszawie, zm. 24 kwietnia 1904 w Zakopanem) – polski matematyk, inżynier budowlany, uczestnik powstania styczniowego oraz profesor uniwersytetu w Limie w Peru.Po skończeniu szkoły średniej w Warszawie w wieku dwudziestu jeden lat ukończył wydział inżynierii w Wielkoksiążęcej Badeńskiej Szkole Politechnicznej w Karlsruhe. Później podjął studia w paryskiej Szkole Dróg i Mostów oraz na Sorbonie. Był współzałożycielem polskiego Towarzystwa Nauk Ścisłych w Paryżu, publikującego dzieła naukowe Polaków na emigracji. W towarzystwie tym pełnił funkcję sekretarza. Był również redaktorem „Pamiętnika Towarzystwa Nauk Ścisłych”. Gdy w roku 1863 wybuchło powstanie styczniowe, wrócił do kraju i zgłosił się na ochotnika do oddziałów powstańczych. Wcielony został do pułku „Dzieci Warszawy”, gdzie uzyskał awans na kapitana. Po upadku powstania wrócił do Paryża, żeby ukończyć przerwane studia. Ukończył inżynierię dróg i mostów, dodatkowo uzyskując na Sorbonie stopnie naukowe licencjata nauk matematycznych oraz nauk fizycznych. W 1870 roku w Paryżu Folkierski opublikował w dwóch tomach swoją najbardziej znaną pracę Zasady rachunku różniczkowego i całkowego z zastosowaniami, która po latach (w prasowym plebiscycie) została uznana za najlepszą polską książkę naukową XIX wieku. W latach 1870–1871 brał udział po stronie francuskiej w wojnie z Prusami. Po klęsce Napoleona III uczestniczył w obronie Paryża, pełniąc funkcję oficera służby elektrotechnicznej, za co został odznaczony Oficerskim Krzyżem Legii Honorowej Po zakończeniu wojny wystąpił z wojska. Uwagi: Brzegi stron nieznacznie zakurzone, zżółknięte. Oprawa zarysowana ,wytarta,porozrywana. Blok spójny. Druk zachował się w stanie dobrym.