Zdzisława Sośnicka ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną I i II stopnia im. Henryka Melcera w Kaliszu w klasie fortepianu, a następnie studia na Wydziale Wychowania Muzycznego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. Jako piosenkarka zadebiutowała w 1963 na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Jeszcze w tym samym roku wzięła udział w II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie, zostając jego finalistką, a rok później zdobyła I nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie.
W 1965 wystąpiła na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu jako wokalistka Poznańskiego Kwartetu Jazzowego, otrzymując wyróżnienie. Zdobyła też nagrodę w konkursie Nowe głosy na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W czasie studiów muzycznych współpracowała ze Studenckim Teatrem Nurt w Poznaniu, zespołem Huberta Szymczyńskiego oraz grupami Tramp i Bizony.
Karierę solową rozpoczęła w 1968. Trzy lata później triumfowała na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, gdzie zdobyła nagrodę publiczności i III nagrodę w konkursie za piosenkę „Dom, który mam”. W 1972 wzięła udział w kilku festiwalach zagranicznych:
MIDEM w Cannes – udział w koncercie galowym,
Festival Mundial de Onda Nueva w Caracas – wyróżnienie,
Festiwal Złoty Orfeusz w Bułgarii – I nagroda,
World Popular Song Festival w Tokio – II nagroda,
Coupe d'Europe Musicale w Gmunden w Austrii – II nagroda.
W latach 1974–1977 współpracowała jako wokalistka z formacją Ergo Band, zespołem Janusza Komana, a także własną grupą – Studio. Nawiązała również współpracę z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach, działającą pod dyrekcją Jerzego Miliana, oraz z grupą Alex Band Aleksandra Maliszewskiego. W latach 1974–1980 współpracowała także z Teatrem Rewiowym Friedrichstadt-Palast w Berlinie, z którym zrealizowała około 250 spektakli.
W 1976 wystąpiła na First International Film and Popular Song Festival w Stambule, gdzie przyznano jej nagrodę krytyki muzycznej. Rok później zdobyła Grand Prix du Disque na sopockim festiwalu oraz II nagrodę i nagrodę publiczności na Schlagerfestival der Ostseestaaten w Rostock. W 1977 została Miss Obiektywu na 15. festiwalu opolskim. Na festiwalu w 1979 otrzymała I nagrodę w konkursie Premier za piosenkę „Żegnaj lato na rok”, a w 1988 – Grand Prix za całokształt twórczości.
W 1979 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi oraz odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”[3]. Została członkiem ZAIKSu.
Wystąpiła w filmie Akademia pana Kleksa w roli Smutnej Księżniczki (1983, reż. Krzysztof Gradowski). Wg Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej pojawiła się także w produkcji Wodzirej (1977, reż. Feliks Falk)[4]. W roku 1996 wystąpiła gościnnie w Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni w spektaklu Me and ...mój teatr w reżyserii Jerzego Gruzy.
W kwietniu 2014, nakładem wytwórni Polskie Nagrania „Muza”, ukazały się wznowienia wszystkich studyjnych albumów Sośnickiej (z wyjątkiem Musicals), zawierający podstawowe nagrania, jak i w przypadku większości płyt, również nagrania dodatkowe. Całość została poddana cyfrowemu remasteringowi przez Jacka Gawłowskiego w JG Master Lab. Natomiast w październiku tego samego roku został wydany album dwupłytowy "Zaśpiewane. Niewydane & Musicals" zawierający musicale nagrane w wersji angielskiej, a także płytę z rarytasami. W ramach promocji Sośnicka pojawiła się w kilku programach śniadaniowych i radiowych.
W marcu 2015 potwierdziła pracę nad nowym albumem, pierwszym od 1998. Producentem płyty został Romuald Lipko. Teksty napisali m.in. Jacek Cygan, Artur Andrus, Bogdan Olewicz i Andrzej Mogielnicki. Pierwszy singel z płyty, "Tańcz, choćby płonął świat", został wydany 7 września, natomiast album o tej samej nazwie pojawił się na sklepowych półkach 18 września, plasując się na 5. miejscu na Ogólnopolskiej Liście Sprzedaży. Dzień po premierze piosenkarka pojawiła się w programie Pytanie na śniadanie, zapowiadając również koncerty. Drugim singlem promującym płytę została piosenka "Chodźmy stąd".
