O. Adolf Tanquerey, autor pracy stanowiącej bez wątpienia najbardziej klasyczny podręcznik ascetyki, żywił przekonanie, że dogmat jest fundamentem teologii ascetyczno-mistycznej i że wykazanie tego, co Bóg uczynił i czyni dla naszego życia wewnętrznego, jest najskuteczniejszą pobudką do prawdziwej pobożności. Przypomina zatem najpierw te dogmaty, na których się nasza doskonałość opiera i z których wyrasta. Podręcznik jego jest więc w pierwszym tomie traktatem doktrynalnym, wykazującym, że doskonałość chrześcijańska wypływa logicznie z dogmatów, a zwłaszcza z dogmatu Wcielenia, będącego centralnym ich punktem. Tom II pracy o. Tanquereya to traktat praktyczny, nic bowiem nie może nas tak pobudzić do ciągłej i energicznej pracy nad własnym uświęceniem, jak żywa i oświecona wiara. Dlatego już w pierwszej części wyciąga autor z dogmatów wnioski praktyczne, naturalnie z nich wypływające; wyprowadza także z nich środki ogólne, służące do udoskonalenia. W drugiej zaś, traktującej o trzech drogach w życiu duchownym, podaje bardziej szczegółowy i praktyczny wykład, jakich to środków należy używać, by przebiec po tych trzech drogach aż na zawrotne szczyty doskonałości chrześcijańskiej.