Doświadczenie śmierci jako przedmiot poznania przekracza (…) dyscyplinarne granice. Śmierć, umieranie, żałoba, strata bliskiego wpisana jest w życie człowieka w naturalny sposób. To egzystencjalne doświadczenia, które ukierunkowują myślenie nad przemijaniem, skłaniają do refleksji nad wartością, celem i sensem ludzkiego życia. (…) Stąd opis, wyjaśnienie i rozumienie egzystencjalnej problematyki śmierci, przemijania i straty bliskich osób angażuje zarówno badaczy, jak i praktyków różnych nauk – filozofów, teologów, socjologów, pedagogów, psychologów, lekarzy, terapeutów, duszpasterzy, nauczycieli, wychowawców czy też pracowników socjalnych. Zmierzenie się z tanatologiczną problematyką jest ważne poznawczo i społecznie, aczkolwiek trudne, zwłaszcza gdy celem jest próba całościowego ujęcia i pokazanie panoramy zagadnień i zróżnicowanych zjawisk.