Stefan Straszewicz (ur. 9 grudnia 1889 w Warszawie, zm. 10 grudnia 1983 tamże) - polski matematyk, od 1927 profesor Politechniki Warszawskiej. Studiował na uniwersytecie w Zurychu, w 1914 został doktorem filozofii w zakresie matematyki, jego promotorem był niemiecki matematyk Ernst Zermelo. W 1919 powrócił do Polski, rok później uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Początkowo wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, w 1925 został docentem. W 1926 związał się zawodowo z Politechniką Warszawską, w tym samym roku przestawił pracę habilitacyjną, a w 1927 uzyskał tytuł doktora nauk. Kierował Katedrą Matematyki na Wydziale Inżynierii Lądowej, Inżynierii, Mechanicznym oraz Budownictwa Lądowego. W 1932 został delegatem Polski w Międzynarodowej Komisji Nauczania Matematyki, od 1938 do 1939 był prorektorem Politechniki Warszawskiej. We wrześniu 1939 opuścił stolicę i zamieszkał w Wilnie, gdzie pracował jako nauczyciel matematyki. Powrócił na jesieni 1942 i otrzymał etat w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej, równocześnie wykładał na tajnych kompletach, pomiędzy 1942 a 1945 pełnił obowiązki rektora działającej w konspiracji Politechniki Warszawskiej. W 1948 ponownie został wybrany na prorektora, funkcję tę pełnił trzy lata. Od 1949 do 1969 był przewodniczącym Komisji Programów Matematyki przy Ministerstwie Oświaty oraz stał na czele Komitetu Głównego Olimpiady Matematycznej. W 1953 powierzono mu na cztery lata funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Matematycznego, w 1969 został członkiem honorowym tej organizacji. Od 1957 ponownie był delegatem Polski w Międzynarodowej Komisji Nauczania Matematyki, z funkcji tej zrezygnował w 1972. W roku 1974 otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej. Od 1951 był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim .