Helena Witkowska (ur. 21 maja 1870 w Kaliszu, zm. 1 listopada 1938 w Krakowie) – historyk, nauczycielka, twórczyni koncepcji wychowania obywatelskiego i działaczka feministyczna. Urodziła się 21 maja 1870 roku w Kaliszu, jako córka Aleksandra i Stanisławy. Po nagłej śmierci męża i córki wyjechała zagranicę do Szwajcarii. Ukończyła w 1897 licencjat z nauk społecznych (licenciee es sciences sociales) na uniwersytecie w Genewie. Po powrocie do kraju przez rok pracowała jako nauczycielka historii w szkole Wiktorii Niedziałkowskiej we Lwowie (1898). Następnie uczyła historii Polski, historii powszechnej i geografii w pierwszym gimnazjum żeńskim w Krakowie (1899–1917). Jednocześnie publikowała popularne zarysy historii Polski i powszechnej a także wypisy szkolne dla potrzeb swoich uczniów, współpracując w tym zakresie w latach 1906-1908 z Marceliną Kulikowską (zob. niżej) Od 1901 członek i sekretarka wydziału Towarzystwa szkoły gimnazjalnej żeńskiej w Krakowie. Od r. 1912 do 1919 była nauczycielką i następnie także dyrektorką w szkole koedukacyjnej im. Marii Ramułtowej w Krakowie. Od r. 1919 do 1923 uczyła na państwowych kursach nauczycielskich w Krakowie. Była wykładowcą historii Polski i nauk obywatelskich na kursach wakacyjnych dla nauczycielstwa ludowego (1915, 1916, 1918, 1919–1922). W l. 1917–1923 nauczycielka nauk obywatelskich w miejskiej szkole gospodarstwa domowego w Krakowie, a następnie w państwowej szkole zawodowej żeńskiej w Krakowie (1923–1938). Od 1922 redagowała wraz Ludomirem Sawickim kwartalnik „Polska współczesna”. W r. 1928 wzięła udział we wszechświatowym zjeździe Służby społecznej (Service social) w Paryżu. Od 1929 pracowała w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego jako instruktorka wychowania obywatelskiego. Twórczyni koncepcji wychowania państwowego. Zmarła na chorobę nowotworową 1 listopada 1938 roku w Krakowie i została pochowana na Cmentarzu Rakowickim.