Wyznania - poruszający opis poszukiwań prawdy o sobie, Bogu i świecie, opis drogi wewnętrznej, która doprowadziła autora od sceptycyzmu, poprzez manicheizm, aż do chrześcijaństwa. To książka, do której sięga teolog, znawca literatury, filozof i psycholog, a przede wszystkim zwykły czytelnik, pragnący skonfrontować ze swoim życiem główną tezę książki: "Stworzyłeś nas jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie". Kiedy w tej słynnej książce, jednej z najsłynniejszych, jakie przechowuje nasza cywilizacja, w rozważaniach o tajemniczej naturze czasu czytamy (XI 20), iż istnieją trzy jego dziedziny, "obecność rzeczy minionych, obecność rzeczy teraźniejszych, obecność rzeczy przyszłych", może nam zaświtać myśl o tym, że w strefie, do której należą Wyznania, owe trzy dziedziny są w szczególny sposób zjednoczone. Strefą tą jest trwała, nieprzemijająca dziedzina literatury prawdziwie klasycznej. Właściwa nam tradycja kultury polega na tym, że istnieje pewna liczba dzieł, które stale nam towarzyszą i są dla nas zawsze obecne, jakiekolwiek by ogromne fale czasu z przyszłości przetoczyły się – poprzez teraźniejszość – ku przyszłości i w nią zapadły.