Trzysta lat dziejów Polski - od połowy XIV do połowy XVIII stulecia - stanowi, jak się wydaje, pewien wyodrębniony cykl przeobrażeń, który zaczyna się okresem bujnego rozwoju, a kończy stagnacją i regresem. W ekonomice - to powstanie w korzystnych warunkach rynkowych gospodarki o dominacji folwarku pańszczyźnianego, a później dalsza przemiana tych stosunków produkcji w warunkach znacznie mniej korzystnych cofania się rynku i gospodarki towarowo-pieniężnej. W dziedzinie politycznej - to ukształtowanie się tzw. „demokracji szlacheckiej” i państwa wielonarodowościowego, który przetrwa do reform II połowy XVIII wieku, mimo że treść społeczna władzy zmieni swe oblicze. W zakresie szeroko pojętej kultury - to rozwój kultury renesansowej i jej modelu człowieka oraz kultury narodowej, a potem stopniowe odchodzenie od osiągniętych wówczas wzorów, postaw życiowych, idei; od szerokich, żywych, bardziej świeckich i racjonalistycznych zainteresowań do zwężenia kręgu niezależności intelektualnej, do kompleksów społecznych, narodowych, religijnych. Uwagi: obwoluta jest lekko wytarta i naderwana na krawędziach, brzegi stron są delikatnie zabrudzone