Wilhelm Stekel

Wilhelm Stekel (ur. 18 marca 1868 w Bojan, zm. 5 czerwca 1940 w Londynie) – austriacki lekarz i psychoanalityk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z żydowskiej rodziny, był synem kupca. Do gimnazjum uczęszczał w Czerniowcach. Studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim, studia ukończył 10 czerwca 1893 roku. W roku 1902 poznał Sigmunda Freuda, który poprowadził jego psychoanalizę. To właśnie on zachęcił Freuda do organizowania tak zwanych zebrań środowych – na jednym z nich Stekel poznał Alfreda Adlera, z którym w 1911 roku powołał do życia „Zentralblatt der Psychoanalyse”.

Stekel prowadził w Wiedniu własną praktykę analityczną – jednym z jego pacjentów (w 1914 roku) był Otto Gross. W ruchu psychoanalitycznym znany był przede wszystkim za sprawą swych badań nad interpretacją marzeń sennych i symboli. Jego postępowanie intuicyjne doprowadziło do poważnych różnic poglądów w obrębie ruchu. W końcu Freud zdystansował się od niego i Adlera. W ten sposób Stekel i Adler razem z Hannsem Sachsem i Ottonem Rankiem założyli czasopismo „Imago”.

Choć Stekel wystąpił z Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, nie przestał być wydawcą „Zentralblatt der Psychoanalyse” – prowadził czasopismo aż do wybuchu I wojny światowej. Mimo że próbował pojednać się z Freudem, próby te pozostały bezowocne.

W 1931 roku założył kwartalnik „Psychoanalytische Praxis” – miał on być czymś w rodzaju uzupełnienia „Zentralblatt für Psychotherapie” wydawanego w Niemczech przez Allgemeine Ärztliche Gesellschaft für Psychotherapie, któremu w owym czasie przewodniczył Ernst Kretschmer. Po dojściu do władzy nazistów Stekel przekształcił swe czasopismo i wydawał je pod tytułem „Psychotherapeutische Praxis – Vierteljahresschrift für praktische ärztliche Psychotherapie” w latach 1934–1937 w Wiedniu. W 1938 roku, dzięki zaproszeniu Tavistock Clinic, udało mu się emigrować do Wielkiej Brytanii. Zmarł śmiercią samobójczą 5 czerwca 1940 roku w Londynie.