Personalizm, jako jeden z nurtów filozoficznych, i oparte na jego założeniach wychowanie człowieka budzą od dziesięcioleci żywe zainteresowanie w świecie nauki i polityki. Aczkolwiek swe korzenie ma jeszcze w filozofii średniowiecza, to jednak pełny swój rozwój osiąga dopiero w wieku XX – gdy usiłowano przeciwstawić ideologii totalitarnego zniewolenia człowieka (faszyzm, komunizm, hitleryzm) jego pełne ludzkie, to jest cielesno-duchowe, religijne i moralne oblicze i tą drogą wskazać edukacji wyjście z „rozdroża” (Jacques Maritain), a filozofii polityczno-społecznej nadać orientację w stronę „humanizmu integralnego”, i tą drogą przeobrażać zdehumanizowane formy życia społecznego, zdominowanego przez siły – partie i klasy – totalnie podporządkowujące jednostkę społeczeństwu (Emmanuel Mounier). Ideologii wychowania „nowego człowieka”, całkowicie pozostającego w służbie panującej władzy, usiłowano przeciwstawić pełną prawdę o człowieku i jego relacji do społeczeństwa