Książkę należy uznać za pozycję bardzo ważną w kontekście wyzwań, jakie napotyka w swym rozwoju sektor elektroenergetyczny, czyli produkcja, przesył, dystrybucja i sprzedaż takich podstawowych nośników energii końcowej, jak energia elektryczna i ciepło (a współcześnie w rosnącym stopniu także chłód). Praca przekonywująco dowodzi, że jednoczesna (równoległa) realizacja celów zrównoważonego rozwoju wymaga istotnej dywersyfikacji technologicznej podsektora wytwarzania. Równie przekonywująco wykazuje, że forsowany do niedana (a w niektórych krajach – jak Polska – i dziś) pogląd o strategicznym znaczeniu energetyki jądrowej dla bezpieczeństwa czy bilansowania mocy i dostaw w warunkach rosnącego udziału OZE jest nietrafny (wątpliwy) w kontekście stale i szybko rosnących (a także trudno przewidywalnych) kosztów i małej elastyczności produkcji energii w elektrowniach jądrowych. Uzasadnia, że duży i rosnący potencjał dla wzrostu bezpieczeństwa energetycznego i spadku kosztów zakupu energii (energii elektrycznej w szczególności) ma aktywne zarządzanie popytem. Zasadniczym celem książki jest identyfikacja najbardziej znaczących determinant zrównoważonego rozwoju elektroenergetyki, w tym zwłaszcza podsektora wytwarzania energii elektrycznej. Realizacji tego celu podporządkowana została struktura pracy, na którą składają się trzy rozdziały. Pierwszy z nich jest poświęcony polityce energetycznej i ochrony klimatu UE, która stanowi jedną z najbardziej rozwiniętych i spójnych na świecie strategii na rzecz zrównoważonego rozwoju elektroenergetyki. Rozdział drugi poświęcony został energetyce jądrowej, której – jak się jeszcze niedawno wydawało – przypadać miała szczególnie istotna rola we wspieraniu najważniejszego wymiaru zrównoważonego rozwoju elektroenergetyki, jakim jest radykalne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. W rozdziale trzecim rozwinięty został problem elastyczności systemów elektroenergetycznych, za którym kryje się ich zdolność do bilansowania podaży i popytu na energię elektryczną.