Postylla - słowo to oznaczało w średniowieczu objaśnienie przeczytanego fragmentu Pisma św. - post illa verba textus, czyli, używając dzisiejszego języka, po prostu kazanie. Od XIV wieku mianem postylli określano cały rocznik kazań. Ich średniowieczne zbiory przeznaczone były przede wszystkim dla księży. Wszystko to zmieniło się w okresie reformacji. Sprawy wiary i religii budziły ogromne zainteresowanie także ludzi świeckich, a nawet wywoływały niekiedy prawdziwe namiętności. Poszukiwano literatury poruszającej te zagadnienia, w pierwszym rzędzie sięgano więc po postylle, jednak ich teologiczny charakter utrudniał zazwyczaj lekturę. Wielkim wydarzeniem w tej sytuacji stała się protestancka Postylla Mikołaja Reja, napisana z prawdziwym talentem literackim. Ojciec naszej literatury nie należał - jak wiadomo - do wykształconych humanistów, bliższa była mu mowa potoczna i ziemiańska rubaszność. W swoim pisarstwie nie stronił od dosadnych określeń, dalekich często od poczucia dobrego smaku. Nie przeszkadzało to wszakże odbiorcom, a dla niektórych stanowiło wręcz dodatkowy walor.