Urodził w 1953 we Wrocławiu. W 1972 ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu. W latach 1972-1980 studiował na Uniwersytecie Wrocławskim najpierw filologię polską, a następnie historię sztuki, kończąc studia z wyróżnieniem. Już w 1979 rozpoczął pracę naukową na uczelni, najpierw jako asystent-stażysta w Katedrze, a następnie adiunkt w Instytucie Historii Sztuki. Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii sztuki otrzymał w 1988 w Instytucie Historii Sztuki Polskiej Polskiej Akademii Nauk na podstawie rozprawy pt.: Malarstwo a literatura w Polsce (1850–1890), napisanej pod kierunkiem prof. Wiesława Juszczaka. Następnie w 2002 otrzymał tytuł doktora habilitowanego na podstawie pracy: Stygnąca planeta. Polska krytyka artystyczna wobec malarstwa historycznego i historii. W 2004 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego. W latach 1996–1999 był zastępcą dyrektora Instytutu Historii Sztuki ds. ogólnych, będąc jednocześnie w latach 1996–2005 kierownikiem studiów wieczorowych. Od 2005 do 2012 roku piastował funkcję dyrektora Instytutu Historii Sztuki. W marcu 2009 otrzymał stopień naukowy profesora zwyczajnego. Obecnie kierownik Zakładu Historii Sztuki Nowoczesnej Uniwersytetu Wrocławskiego.

Jest autorem 9 książek z zakresu historii sztuki i blisko 40 rozpraw i artykułów. Publikacje te dotyczą głównie polskiej i europejskiej historii sztuki XIX i XX w. oraz sztuki nowoczesnej. Zajmuje się także twórczością literacką - opublikował 7 książek. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich od 1996. Obecnie pełni funkcję wiceprezesa wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.