Ukończył Wydział Prawa Szkoły Głównej w Warszawie i studium rolnicze w Bonn i Poppelsdorfie. Był dyrektorem petersburskiej filii Banku Handlowego w Warszawie, a po chorobie brata Stanisława przejął w 1887 zarządzanie nad należącymi do rodziny przedsiębiorstwami, w tym Bankiem Handlowym w Warszawie i Koleją Warszawsko-Terespolską oraz Nadwiślańską. Był prezesem Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W 1896 roku otworzył filię banku w Częstochowie. Był również właścicielem dóbr Strugi.

W 1893 roku otrzymał dziedziczny tytuł barona cesarstwa.

W latach 1907–1910 pełnił mandat posła w rosyjskiej Radzie Państwa. Był członkiem Stronnictwa Polityki Realnej.

Był jednym z fundatorów, a następnie prezesem zarządu Filharmonii Warszawskiej. Wspierał także m.in. utworzenie Instytutu Politechnicznego oraz budowę pomnika Adama Mickiewicza.

Po odzyskaniu niepodległości wyprowadził się z Warszawy. Chcąc być pochowanym koło żony na Powązkach, na krótko przed śmiercią przeszedł z wyznania ewangelicko-reformowanego na katolickie. Zmarł 23 lutego 1937 w majątku Brzezie[6].

Jego żoną była śpiewaczka Józefina Reszke. Mieli dwoje dzieci:

Leopolda Jana Kronenberga (1891–1971), który po 1945 roku osiadł w USA, ostatniego z rodu.

Józefinę Kronenberg (1889–1969), zamężną Kowalewską, bezdzietną.