W rozdziale pierwszym autor dorzucił wiele szczegółów o rozbrajaniu wojsk okupacyjnych w Lublinie, uzbrajaniu robotników (kierował tym Dymowski), narodzinach Rady Delegatów Robotniczych i rządu Daszyńskiego oraz jego znanym przemówieniu wygłoszonym z tarasu pałacu gubernatorskiego (plac Litewski 3), przypomniał tarcia międzypartyjne i słabość ruchu robotniczego w naszym mieście, udział robotników w zarządzaniu fabrykami przez komitety fabryczne, kontrolę gospodarki miejskiej przez RDR, współdziałanie z komitetami folwarcznymi, pomoc bezrobotnym (akcją tą kierował Ekiert), trudności aprowizacyjne. Dorzucił ciekawe spostrzeżenia o pracy komitetów domowych, wskazał na popularność RDR i na organizację własnych sił zbrojnych, co było zasługą M. Buczka.