Publikacja zawiera zbiór esejów o literaturze, sztuce, filozofii, w których myśl ojca psychoanalizy i jego francuskiego kontynuatora stanowi główną inspirację. Psychoanaliza powraca dziś jako jeden z najciekawszych języków przydatnych w interpretacji rozmaitych zjawisk kultury, choć wciąż chyba niedostatecznie reprezentowana jest na wydziałach filologicznych, filozoficznych czy katedrach historii sztuki. Stąd też pomysł na książkę, która – sto lat po ukazaniu się słynnego Freudowskiego eseju Pisarz i fantazjowanie – zbiera szkice czerpiące z dziedzictwa Freuda i Lacana bez uprzedzeń, za to dzięki świeżemu spojrzeniu odkrywa w nierzadko klasycznych już tekstach literackich (Joyce, Witkacy, Leśmian, Schulz, Miłosz), dziełach sztuki (Duchamp, Hopper) nowe znaczenia. Autorzy zawartych w tomie szkiców wchodzą w dialog z dziełem samego Freuda – opisem przypadku prezydenta Schrebera, interpretacją Gradivy Jensena – i Lacana, by skonfrontować je z koncepcjami innych znaczących myślicieli XX wieku (Hannah Arendt, Michela Foucault, Jacques’a Derridy, Gillesa Deleuze’a, Harolda Blooma, Julii Kristevej), feministyczną krytyką literacką i teorią queer. Nie unikają także jednego z najtrudniejszych tematów współczesności – pytania o kulturę po Zagładzie, o egzystowanie wspólnoty naznaczonej traumą.