Paweł Rajmund Wojciechowski (ur. 1976 r., w Warszawie). Od 1989 r. zajmuje się twórczością poetycką. Cisza jest w moim życiu to pierwszy wydany tomik wierszy w dorobku artystycznym autora. Wcześniej napisany zbiór Oczy w kolorze nocy (2001 r.) czeka na publikację. W portalach i czasopismach branżowych ukazują się także eseje autora na temat rozwoju osobistego i zawodowego. Prywatnie żeglarz morski i śródlądowy. Członek wyprawy morskiej Tromso-Gdynia, przebiegający wzdłuż Półwyspu Skandynawskiego – trasa jednego z jej etapów wiodła poza Kręgiem Polarnym. Autor zaangażowany w przedsięwzięcia doradztwa i wsparcia zawodowego. Pracował z osobami z niepełnosprawnością psychiczną i społeczną oraz osobami niesłyszącymi. Brał udział a Aktion Mench w ramach Akademii Integracji Społecznej. W projekcie współtworzonym przez Towarzystwo Amicus i Fundację Humanites prowadził konsultacje na temat aktywnych technik nauczania dla nauczycieli warszawskich. Absolwent WSUiB w Warszawie, Studiów Podyplomowych na Politechnice Warszawskiej oraz Akademii TROP (Trening Rozwoju Organizacji Przyszłości). Certyfikowany trener TROP. Członek Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza Cisza jest w moim życiu Karolinie Iwanowskiej Cisza – jest w filiżance mocnej herbaty, Którą popijam czerwcowym wieczorem I w Twoich oczach z błękitu lata, Gdy patrzysz na mnie trzymając kieliszek. I w twoim śmiechu – słyszysz ile ciszy? Tak jakby pomiędzy słowami, Nikt nie mógł jej do końca zliczyć Jakby była tylko między nami. I gdy tak sobie siedzę z fajką Nocny oddech pykając do świtu, Cisza – jest w moim życiu, Jak okruchy błękitu. Słowików noc doskonała za domem. Lekką wystarczy unieść zasłonę, I zgasić płomyk na stole, w mieszkaniu. W ciszy – tylko one grają. Za kominami, gdzie psy zaspały Jest nasza polana, a na niej cisza. Widzę jak czekasz na śpiew zza księżyca Nocy czerwcowa obdarzasz nas graniem, Okruchy ciszy są teraz jak taniec! Twoja sukienka ma kolor nieba, „U jubilera” utkane w niej gwiazdy, Patrzę jak płynie ten jedwab nad nami; Rozdajesz zachwyt – bez przytulenia A przytulenie ogarnia nas samo. Tylko w tej ciszy bym pragnął zniknąć, Jak w kolorowym dymie na niebie, Kiedy słońca dawno już blasku, Nie widział nikt i nikt o nim nie wie. Cisza – jest w moim życiu, Kiedy po niebie, blask oczu twoich, Splata się z moim przeznaczeniem, Na małej polanie, za naszym domem. Warszawa, 2011