Oddajemy do rąk Czytelników kolejną (po Wierszach politycznych) edycję krytyczną twórczości Jana Brzechwy przeznaczoną dla dorosłych, tym razem poświęconą wierszom miłosnym. Publikacja pozwala ukazać Brzechwę z mniej znanej strony, przywrócić do obiegu czytelniczego liryki, które nie doczekały się jeszcze wydań krytycznych. Najbardziej rozpoznawalne są bowiem wiersze dla dzieci, choć stanowią jedynie część dorobku poety. Miłości Brzechwa oddał swoje życie bez reszty, wyznaczała ona jego osobiste losy, utrwalane potem na kartach poezji, opowiadań i powieści. Czytelnik Wierszy miłosnych wkracza w obszar uczucia totalnego, dającego się porównać do żywiołu, który pochłania zakochanego, obiekt jego uczuć oraz otaczającą przyrodę. O autorze do dziś krąży wiele anegdot, jak na przykład ta o pięknych kobietach adorowanych przez Brzechwę, uznających się za pierwowzór Pchły Szachrajki, czy też odważna rozmowa z Niemcami podczas hitlerowskiej okupacji, w trakcie której wyznał, że mogą go aresztować i nic go to nie obchodzi, ponieważ cierpi, nie mogąc się połączyć z miłością swojego życia. Pomieszczone w zbiorze Wiersze miłosne liryki pochodzą z kilku tomów poetyckich Brzechwy, takich jak: Oblicza zmyślone {1926), Talizmany {1929), Trzeci krąg {1932), Piołun i obłok {1935), Liryka mego życia {1968). Jeden ukazał się w „Skamandrze" w 1937 roku. Osiemdziesiąt wierszy znajdujących się w pięciu tomach wydawanych na przestrzeni czterdziestu lat obrazuje siłę uczucia. Przyjaciel Brzechwy, Antoni Marianowicz, podsumował, iż sukcesy poety z kobietami miały charakter legendarny. Miłosne wiersze Brzechwy weszły natomiast do kanonu najpiękniejszych erotyków, a on sam nieprzerwanie bije rekordy czytelniczej popularności. Kończąc życie, w poetyckim testamencie podkreślił, że miłość jest dla niego pojęciem prymarnym: „Pieśnią miłosną jak pocałunkiem Życie zawieszę: Miłość mi była strawą i trunkiem – Miłość i wiersze”. (W dobie choroby)