A-Ó - 1134 s.1982 r. 

P-Ż - 1206 S. , 1982 r. 

Słownik – zbiór definicji słów lub wyrażeń ułożonych i opracowanych według określonej zasady. Struktura słownika dzieli się na artykuły hasłowe ułożone w porządku alfabetycznym, rzadziej tematycznym lub gniazdowym (w oparciu o wspólne gniazda etymologiczne).

Rodzaj słownika określa zasadę budowy artykułu hasłowego i sposób uporządkowania. Pod pojęciem tym rozumiemy też zasób słów jakiejś osoby. Nauką zajmującą się metodami tworzenia słowników i encyklopedii oraz ich metodologią i historią jest leksykografia.

Słowniki spotykamy już w drugim tysiącleciu p.n.e. Były one pisane pismem klinowym na glinianych tabliczkach. Dosyć wysoki poziom osiągnęło słownikarstwo greckie – dochodziło do niego jednak powoli i stopniowo. Za autora pierwszego w historii słownika uznaje się Arystofanesa z Bizancjum, który miał zebrać niezrozumiałe w jego czasach słowa z poematów Homera (Iliady i Odysei) i opatrzyć je wyjaśnieniami. Od lektury tych epopei rozpoczynano kształcenie młodzieży, toteż nie można było obejść się bez objaśnień. Objaśnienia te, zwane glosami, zapisywano bądź na marginesach książki, bądź między rządkami pisma (glosa interlinearna), bądź zbierano je osobno tworząc tym samym pierwociny słowników. Kiedy kultura grecka rozprzestrzeniła się po krajach Morza Śródziemnego, kiedy cudzoziemcy zaczęli uczyć się po grecku i czytywać greckie dzieła, słowniki nabrały jeszcze większego znaczenia. Rosła ich liczba, rozmiary, powstawały nowe rodzaje. Rzymianie pośredniczący między kulturą grecką i późniejszą również poświęcali słownikom wiele uwagi. Były one dla nich niezbędne do czytania literatury greckiej jak i starszej własnej. Kiedy wojny i najazdy barbarzyńców zniszczyły państwo rzymskie i obniżyły poziom kulturalny ludności, dawne porządne opracowania nie wydawały się potrzebne, dodatkowo ich przepisywanie wymagało wielkiego wysiłku, koszt materiałów pisarskich tylko pogarszał sytuację. Poprzestawano więc na mniejszych nieszczególnie zestawionych słowniczkach.