Kawaleria polska, (daw.) jazda polska – rodzaj wojsk polskich złożony z jeźdźców, którzy przemieszczają się oraz walczą na koniu. We wczesnym średniowieczu na terenie Polski pierwsze oddziały wojskowe złożone z jazdy tworzyli władcy plemienni. Korzenie polskiej kawalerii wywodzą się z przybocznego oddziału jeźdźców będącego częścią drużyny książęcej księcia Mieszka I. W Polsce w okresie rządów pierwszych Piastów w skład drużyny książęcej wchodziła jazda lekka oraz jazda ciężka (tzw. pancerni). Arabski pisarz Al-Bakri w 1068 roku w swoim dziele „Księga dróg i królestw” zapisał, że władca Polan Mieszko I „...miał trzy tysiące takich wojowników, z których każdy za 10-ciu innych stanie”. Także według relacji arabskiego kronikarza Ibrahima ibn Jakuba Mieszko I posiadał trzy tysiące pancernych.

02. 2 Pułk szwoleżerów 03. 3 Pułk szwoleżerów 04. 1 Pułk ułanów 05. 2 Pułk ułanów 06. 3 Pułk ułanów 07. 4 Pułk ułanów 09. 6 Pułk ułanów 10. 7 Pułk ułanów 11. 8 Pułk ułanów 13. 10 Pułk ułanów 14. 11 Pułk ułanów 15. 12 Pułk ułanów 16. 13 Pułk ułanów 17. 14 Pułk ułanów 18. 15 Pułk ułanów 19. 16 Pułk ułanów 20. 17 Pułk ułanów 21. 18 Pułk ułanów 22. 19 Pułk ułanów 23. 20 Pułk ułanów 24. 21 Pułk ułanów 25. 22 Pułk ułanów 26. 23 Pułk ułanów 27. 24 Pułk ułanów 28. 25 Pułk ułanów 29. 26 Pułk ułanów 30. 27 Pułk ułanów 31. 1 Pułk strzelców konnych 32. 2 Pułk strzelców konnych 35. 5 Pułk strzelców konnych