Funkcjonowanie człowieka we wspólnocie narodu i państwa dowodzi, że rozdzielenie sfery politycznej i religijnej nie jest możliwe, a podejmowane w tym kierunku działania owocują zarówno konfliktem sumienia, jak i konfliktem politycznym; prowadzą do destrukcji w obrębie konkretnego bytu ludzkiego, jak i niszczą delikatną tkankę relacji społecznych. Człowiek jest zarówno homo religiosus, jak i homo politicus. Pozostawiając w zawieszeniu i do namysłu czytelnika rozstrzygnięcie sporu o to, czy w sposób bardziej pierwotny i zasadniczy człowiek jest polityczny, czy religijny, czy ważniejsza jest kura, czy jajko, należy przede wszystkim badać wzajemne wpływy i powiązania między tymi aspektami ludzkiej natury i ludzkiej aktywności. Szczególną uwagę zaś należy poświęcić koncepcji stosunku państwa do religii i jej wyznawców, zarazem obywateli państwa, coraz częściej bowiem społeczności wieloreligijne znajdują się pod jedną władzą polityczną.
Niniejszy zbiór tekstów wybitnych polskich politologów i religioznawców jest pomyślany jako swoisty wstęp do politologii religii, dyscypliny pionierskiej jako dziedzina religioznawstwa. O obszarach wspólnych i odrębnych, o wzajemnych wpływach, i powiązaniach, religii i polityki piszą: Jacek Bartyzel, Helena Giebień, Bogumił Grott, Olgierd Grott, Krzysztof Karczewski, Rafał Łętocha, Artur Paszko, Maciej Strutyński, Łukasz Święcicki i Adam Wielomski.