Historyczna, literaturoznawcza i politologiczna książka A. St. Kowalczyka opowiada o początkach i rozkwitaniu Kultury, autor łączy dwa poziomy zazwyczaj rozbieżnych relacji - poziom historycznoliterackiego wywodu, niezwykle precyzyjnego, źródłowego, i poziom pamiętnika, listu, nieledwie wyznania, rekonstruowanego świadectwa. Książka ta, poświęcona ludziom i przyjaźni, mianowicie przyjaźni Jerzego Giedroycia i jego najwierniejszego publicysty, Juliusza Mieroszewskiego, buduje obraz tak wielowymiarowy, że - chce się rzec - literacki, a więcej, niemal powieściowy w sugestywności i wciągającej narracji.