Stanisław Kalabiński (ur. 20 sierpnia 1923, zm. 18 października 1980) – polski historyk, badacz dziejów ruchu robotniczego. Słuchacz historii na tajnym UW 1943–1944. Uczestnik Powstania Warszawskiego, po powstaniu wywieziony do Niemiec. Studia historyczne na UW w latach 1945–1948. W okresie 1946–1947 pracownik Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, 1947–1948 pracownik Muzeum Wojska Polskiego. Asystent w Centralnej Szkole Partyjnej przy KC PPR od 1948. Aspirant na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Leningradzkiego im. A. Żdanowa 1949–1953, tamże kandydat nauk historycznych 1953. Zatrudniony w Instytucie Historii PAN w latach 1953–1980 (kierownik Zakładu Dziejów Społecznych Polski XIX i XX w. od 1954). Docent 1954, profesor nadzwyczajny 1963. W latach 1958-1959 był członkiem redakcji kwartalnika Z Pola Walki. Członek komitetu redakcujnego Słownika biograficznego działaczy polskiego ruchu robotniczego. ! Uwagi : Obwoluta jest zarysowana, obdarta, zabrudzona, brzegi są zakurzone.