Celem pracy była próba ukazania możliwości zastosowania fenomenologii Edmunda Husserla do teorii i praktyki badawczej w pedagogice. Aby to uczynić, najpierw przedstawiono próbę rekonstrukcji najważniejszych wątków myślowych fenomenologii Husserla. Okazało się, iż myśl twórcy fenomenologii jest niezwykle płodna i inspirująca zarówno w oryginalnej, choć ciągle nie w pełni odczytanej jeszcze formie, jak i w jej różnorodnych kontynuacjach i interpretacjach (Heidegger, Ingarden, Stein, Tischner, Lévinas, Schütz i wielu innych). Analiza wydatnie ukazała, iż myśl fenomenologiczna znalazła swój „oddźwięk” niemal we wszystkich współczesnych prądach i kierunkach filozoficznych. Nie mniejszą rolę fenomenologia Husserla odegrała w rozwijających się bardzo dynamicznie naukach społecznych: socjologii, psychologii czy pedagogice. Niniejsza monografia to próba zasygnalizowania najważniejszych, jak się wydawało, dróg i ścieżek wykorzystania fenomenologii w nowych obszarach i polach znaczeń. Jednocześnie autor ma świadomość, że dokonany wybór ma charakter selektywny i nie w pełni reprezentatywny. W związku z tym pojawia się potrzeba prowadzenia dalszych poszukiwań i badań analitycznych, aby w pełni i wielostronnie ukazać różnorodne wątki i ścieżki aplikacji myśli fenomenologicznej we współczesnych teoriach i praktykach badawczych realizowanych w naukach szczegółowych.