Przy zastosowaniu narzędzi interpretacyjnych, których dostarczają badacze z kręgu narratywistycznej filozofii historii (m.in. Paul Ricoeur, Hayden White, Frank Ankersmit), subtelnej analizie poddane zostają utwory, które autorka zalicza do tzw. nowej powieści historycznej”. Powieść historyczna, jak deklaruje autorka, jest w tej książce miejscem refleksji historiograficznej. Inspirujące ukazanie tego wątku, który rzadko pojawia się w naukowych studiach historycznych, jest nieocenione zwłaszcza, jeżeli chodzi o rozważania na temat statusu źródła historycznego i sposobu organizacji materiału źródłowego. W książce Elżbiety Konończuk wyraźnie zaznaczona jest podejmowana ostatnio coraz częściej przez teoretyków historii idea dostępu do przeszłości i jej obecności.