Jane Hirshfield jest autorką pięciu - cenionych i nagradzanych - tomów wierszy, zbioru esejów o poezji oraz dwu antologii poetyckich, m.in. księgi gromadzącej wiersze religijne pisane przez kobiety w ciągu 43 stuleci. Ukończyła prestiżowy Uniwersytet w Princeton, wykładała jako visiting professor na wielu amerykańskich uczelniach, popularyzując też poezję w audycjach radiowych i telewizyjnych. Kilka lat spędziła w klasztorze Zen w Kalifornii, gdzie została wyświęcona na ucznia w tradycji Soto. Buddyzm nie stał się nigdy w jej poezji tematem bezpośrednich deklaracji; przejawia się jedynie w szczególnej wrażliwości i sposobie widzenia świata: nacechowanym uważnością, czułością i współczuciem. Przenikliwe obserwacje codzienności przesycone są w jej wierszach poczuciem humoru, skłonnością do paradoksu i zmysłem absurdu.
„Buddyzm jest dla mnie przede wszystkim wrażliwością na cierpienie wszelkich istot żywych i ogromnym współczuciem. To właśnie znajduję w poezji Jane Hirshfield i dlatego ją cenię (...) Bardzo sensualna, ta poezja uświetnia wielką buddyjską cnotę, mianowicie u w a ż n o ś ć.”
(z Przedmowy Czesława Miłosza)