Książka ta skupia się na analizie przejawów antycznego toposu "Ut Ars Natura, ut Natura Ars" w sztuce florenckiej drugiej połowy XVI wieku. Część pierwsza dotyczy obiektów, gdzie znajdowały się przedstawienia botaniczne arrasów, obrazów i grafiki i to pochodzenia niderlandzkiego, a więc sztuki, którą Włosi darzyli wielkim uznaniem. Część druga poświęcona jest inicjatywom florenckim w zakresie badań przyrody (zwłaszcza za Franciszka I w latach 1574-1587), sprowadzaniu do Florencji ciekawych okazów przyrody, organizacji ogrodów (botanicznych i ozdobnych), penetracji "terenu" oraz tworzeniu własnej dokumentacji naukowej (Jacopo Ligozzi). Część trzecia dotyczy kwestii, jak florenckie środowisko artystyczne wykorzystało nagromadzone przez dokumentalistów materiały do celów sensu stricto artystycznych.