Tiara i korona – powieść z 1900 r., polskiego pisarza Teodora Jeske-Choińskiego. Książka wydana przez Instytut Prasy i Wydawnictw „Nowum”, Warszawa 1989. Osnową powieści jest słynny spór między cesarzem Henrykiem IV a papieżem Grzegorzem VII o dominację w świecie chrześcijańskim, którego podstawą była kwestia inwestytury. Autor próbuje się trzymać faktów historycznych i przedstawiać sytuację w sposób obiektywny i bezstronny, chociaż, jak sam zaznacza we wprowadzeniu do książki, przez niektórych został posądzony o stronniczość na rzecz cesarza. Przyznając się zdecydowanie do przekonań katolickich, Jeske-Choiński nie chce jednak powtarzać nieuzasadnionych twierdzeń stawiających w pozytywnym świetle jedynie papieża. Tak pisze: Będąc katolikiem nie tylko z chrztu, ale także i sympatii osobistych, nie mogłem mieć zamiaru, ani chęci obniżenia wartości męża, który należy do najzasłużeńszych władców Kościoła.Z tego jednak nie wypływa, abym powtarzał za wrogami Henryka wszystkie plotki i oszczerstwa i robił tendencyjnie „czarnym charakterem” nieszczęśliwego cesarza za to, że bronił przywilejów, które uważał za swoje prawo. (...) Odtwarzając w formie artystycznej spór Grzegorza z Henrykiem, starałem się być przedmiotowym - o ile to w mocy człowieka - sprawiedliwym dla obu stron (s. 8).Powieść w precyzyjny sposób odtwarza tło, istotę i skutki konfliktu między władzą świecką a duchowną o inwestyturę. Wiele miejsca poświęca wyłożeniu racji czy to cesarza, czy papieża, ubierając swoje wywody w szatę dialogów lub przemyśleń głównych bohaterów. Z treści książki emanuje erudycja historyczna oraz doskonała znajomość epoki. Autor sam przypomina w przypisach, że np. konkretne poglądy Grzegorza VII zaczerpnął z jego listów. Jeske-Choiński dobrze oddaje również przeżycia wewnętrzne, rozterki i przemyślenia bohaterów. Są oni nie tylko wielkimi postaciami historii, ale zwykłymi ludźmi wraz z ich życiowymi problemami i dylematami.Konflikt polityczny o zabarwieniu religijnym jest głównym wątkiem powieści, ale autor nie omieszkał wpleść w nią również wątku miłosnego. Jego bohaterami są doradca Henryka IV - Bertold z Meersburga i przyrzeczona mu już w dzieciństwie Judyta z Hohenau. Początkowo los stawia ich po przeciwnych stronach konfliktu, ale z czasem Judyta przechodzi na stronę Henryka, nie zważając na klątwę rzuconą na króla. Historia kończy się małżeństwem Judyty i Bertolda.