Zdzisław Piernik (ur. 10 listopada 1937 w Płowcach) – polski tubista wirtuoz.Zdzisław Piernik ukończył studia w warszawskiej PWSM w klasie Juliusza Pietrachowicza. Po otrzymaniu nagrody w 1970 na Ogólnopolskim Festiwalu Młodych Muzyków w Gdańsku rozpoczął swoją karierę jako solista. Wkrótce potem odniósł wiele sukcesów na recitalach w kraju i za granicą, m.in. na festiwalach i kursach wakacyjnych w Bayreuth, Witten, Darmstat, Bourges, Sztokholmie, Los Angeles.

Jako pierwszy tubista w Polsce do swej gry na tubie wprowadził frullato, flażolety, glissanda, wielodźwięki i tzw. dźwięki czyszczące. Rozpoczął także eksperymenty sonorystyczne z tubą preparowaną. Jest on pomysłodawcą oryginalnej preparacji tuby. Polega ona na dołączeniu w miejsce krąglików dźwięczników od trąbki, skrzydłówki i puzonu. Zabieg ten czyni z tuby instrument posiadający cztery różne barwy. Używając oprócz tego do grania ustników od saksofonu i fagotu oraz tłumików można wydobyć z tuby dźwięki dalekie od jej naturalnej barwy.

Zdzisław Piernik jest interpretatorem muzyki współczesnej. Ściśle współpracował z wieloma kompozytorami demonstrując im możliwości tuby naturalnej i preparowanej. Swoje dzieła dedykowali mu między innymi Benno Ammann(niem.), Zbigniew Bargielski, Andrzej Bieżan, Marian Borkowski, Andrzej Dobrowolski, Roman Haubenstock-Ramati, Wojciech Kilar, Krzysztof Knittel, Andrzej Krzanowski, Krzysztof Penderecki, Bogusław Schaeffer, Elżbieta Sikora, Witold Szalonek. Jego koncerty, nagrania i audycje dla Polskiego Radia i telewizji popularyzowały grę na tubie.