ks. Władysław Lohn (ur. 5 kwietnia 1889 w Gorzkowie, zm. 3 grudnia 1961 w Krakowie) – jezuita, profesor teologii, prowincjał Prowincji Polski Południowej w latach 1935–1947.

Urodził się 5 kwietnia 1889 roku w miejscowości Gorzków. Naukę rozpoczął w Bochni, a w 1902 roku przeniósł się do Krakowa. 18 czerwca 1904 roku wstąpił do jezuitów w Starej Wsi, a w 1910 roku ukończył gimnazjum w Chyrowie (dzisiaj Ukraina). Filozofię studiował w Instytucie Zakonnym w Nowym Sączu, a teologię w studium zakonnym w Czechowicach Dziedzicach. W ramach rocznej praktyki przebywał w Chyrowie. Święcenia kapłańskie otrzymał dnia 17 czerwca 1917 roku.

W latach 1919- 1921 przebywał w Rzymie, studiując na Gregorianum. Tam uzyskał doktorat. Od 1922 roku wykładał teologię dogmatyczną i fundamentalną w studium zakonnym w Krakowie. W latach 1923- 1924 został rektorem tworzącego się Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Następnie przeniósł się do Lublina, gdzie podjął pracę w nowo otwartym kolegium jezuickim Bobolanum (w 1926 roku). W 1928 roku otrzymał nominację na wykładowcę teologii dogmatycznej na Gregorianum. W 1934 roku wrócił do Lublina i otworzył katedrę teologii dogmatycznej i ascetycznej na Bobolanum. 10 października 1935 roku został prowincjałem prowincji małopolskiej. W tym czasie dokonał podziału wydawnictwa jezuitów na dwie jednostki: warszawską (Przegląd Powszechny) i krakowską (Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy). Zakończył też budowę domu rekolekcyjnego w Częstochowie.

W czasie wojny zorganizował w Starej Wsi tajne nauczanie w zakresie szkoły średniej. W 1947 roku był spowiednikiem i świadkiem nawrócenia na wiarę katolicką niemieckiego zbrodniarza Rudolfa Hößa. Po latach wspominał o tym doświadczeniu w jednym ze swoich kazań. Z urzędu prowincjała ustąpił 2 lutego 1947 roku. Został współpracownikiem (w latach 1948- 1956 dyrektorem) Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy. Był autorem 5 książek i kilkudziesięciu artykułów. Zmarł 3 grudnia 1961 roku.