We współczesnej gospodarce światowej przedsiębiorstwa dążą do zdobycia i utrzymania przewagi konkurencyjnej, wykorzystując różne mechanizmy łączące zasoby wiedzy i zdolności na wielu rynkach. Ponieważ przepływ wiedzy napotyka wiele trudności, coraz większego znaczenia nabierają takie jego metody, które umożliwiają bezpośredni kontakt między ludźmi, w tym wzajemną obserwację, dialogi i współdziałanie. Do takich metod należy ekspatriacja, rozumiana jako ogół stosowanych w korporacjach form mobilności międzynarodowej, których istotą jest czasowe oddelegowanie pracowników z jednostki korporacyjnej działającej w jednym kraju do innej funkcjonującej w innym kraju w celu realizacji określonych zadań. Autorka przedstawiła ekspatriację jako mechanizm wewnątrzkorporacyjnego transferu wiedzy, a swoje rozważania wsparła badaniami empirycznymi.
Książka jest przeznaczona dla pracowników naukowych zajmujących się zarządzaniem zasobami ludzkimi czy zarządzaniem wiedzą, a także profesjonalistów w wymienionych dziedzinach, chcących uzupełnić lub poszerzyć znajomość omawianych zagadnień.