Damazy Jerzy Tilgner (26 XI 1904, rejencja poznańska – 1996 Sopot), naukowiec. Dzieciństwo spędził w Berlinie, szkołę średnią ukończył w Poznaniu, studiował technologię rolną na tamtejszym uniwersytecie, odbył praktykę na uniwersytecie w Berkeley (USA), pracował w Niemczech (wytwórnia konserw i przetworów żywnościowych). Od 1932 roku doktor, jeden z twórców centralnego inspektoratu standaryzacji i eksportu wyrobów polskiego przemysłu mięsnego. Podczas II wojny światowej działał (pseudonim Jaromir) w Stronnictwie Pracy (SP), od roku 1945 pełnomocnik SP w województwie pomorskim, wszedł w skład Krajowej Rady Narodowej, z jej ramienia w okresie 1945–1952 poseł na Sejm. Mieszkał w Bydgoszczy, gdzie był dyrektorem Rolniczego Instytutu Badawczego, pracował na Wydziale Agrotechnicznym Politechniki Gdańskiej (PG). Na Wydziale Chemicznym zorganizował Katedrę Technologii Zwierzęcych Produktów Spożywczych. Od 1947 doktor habilitowany, od 1960 profesor zwyczajny. Autor wielu prac, m.in. (wraz z Tadeuszem Chrząszczem) Wędliny wileńskie (1937), Wpływ denaturacji cieplnej na wytrzymałość mechaniczną i konsystencję tkanki zwierzęcej (na przykładzie śledzia bałtyckiego) (w języku angielskim, 1967), Wytrzymałość mechaniczna świeżego śledzia bałtyckiego (w języku angielskim, 1967). W 1968 roku usunięty z PG (za krytykę w liście prywatnym polityki Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wobec Izraela i państw arabskich). Po rehabilitacji (1986) władze PG w roku 1992 nadały mu godność doktora honoris causa. Pochowany w Sopocie, jego imieniem nazwano jedną z gdańskich ulic na Chełmie.