Feliks Karol Koneczny (ur. 1 listopada 1862 w Krakowie, zm. 10 lutego 1949 w Krakowie) – polski historyk i historiozof, bibliotekarz, krytyk teatralny, publicysta, twórca oryginalnej koncepcji cywilizacji.
W 1889–1890 prowadził badania w Archiwach Watykańskich. Po powrocie pracował naukowo w Archiwum Akademii Umiejętności. Następnie pracował w bibliotekach Akademii Umiejętności i Uniwersytetu Jagiellońskiego (1897–1919), jednocześnie działał m.in. w Klubie Słowiańskim, Towarzystwie Szkoły Ludowej i Uniwersytecie Ludowym.
W tym czasie publikował liczne artykuły w czasopismach: „Czas”, „Przegląd Polski”, „Głos Narodu” i miesięczniku „Świat Słowiański”, którego był redaktorem (1905–1914).
W czasie I wojny światowej w wyniku zarządzenia ewakuacji Krakowa (w związku z toczonymi na północ od miasta walkami) Koneczny z rodziną znalazł się na Morawach w miejscowości Stare Hamry. W tym okresie napisał m.in. następujące książki: Tadeusz Kościuszko (1917), Dzieje Rosji (1917) i jako redaktor Polska w kulturze powszechnej (1918).
Od 1919 r. pracował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie jako zastępca profesora, gdzie habilitował się w 1920 r. pracą Dzieje Rosji do r. 1449. W 1922 r. uzyskał tytuł profesora. W latach 1922–1929 kierował katedrą historii Europy Wschodniej. W tym okresie współpracował z takimi czasopismami jak Kwartalnik Historyczny, Przegląd Powszechny, Ateneum Wileńskie, Ateneum Kapłańskie, Muzeum, Tęcza.
Po osiągnięciu wieku emerytalnego Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego dwukrotnie przychyliło się pozytywnie wobec prośby Rady Wydziału Humanistycznego, by Koneczny mógł wykładać. W 1929 takiej zgody nie udzielono i profesor przeszedł na emeryturę. Filister honoris causa korporacji akademickiej Conradia.
W 1929 powrócił do Krakowa. W latach 30. odszedł w swej aktywności naukowej od problematyki historycznej i publikował przede wszystkim na tematy związane z historiozofią, etyką i religią. Wyrazem tego były następujące opracowania: O wielości cywilizacyj (1935), Święci w dziejach narodu polskiego (1937), Rozwój moralności (1938), Protestantyzm w życiu zbiorowym (1938), Kościół jako polityczny wychowawca narodów (1938). Publikował też w prasie katolickiej.
W czasie II wojny światowej w górnej części domu, w której mieszkał Koneczny, dokwaterowano rodziny niemieckie. Po wkroczeniu Armii Czerwonej zamieszkała tam Helena Blum. Po wojnie zarejestrowany na Uniwersytecie Jagiellońskim, lecz bez prawa prowadzenia działalności dydaktycznej, w latach 1946–1948 publikował liczne artykuły poświęcone głównie kwestiom samorządu i historii gospodarczej w „Niedzieli” i „Tygodniku Warszawskim”Zmarł 10 lutego 1949 roku w Krakowie, pochowany w dwa dni później w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Salwatorskim.