Za czterysta lat na Ziemię ma przybyć obca cywilizacja, która ma zamiar zniszczyć ludzkość, aby zapewnić sobie miejsce do życia. Ruch na rzecz Ziemskiej Trisolaris, czyli zgrupowania osób wspierającego ich, został pokonany, jednak przez ich pomoc wrogowie kontrolują ludzką technologię, mając wgląd do wszystkiego, z wyłączeniem ludzkich umysłów. W ten sposób powstaje program Wpatrujących się w ścianę. Po tym, jak ginie dziewczyna, z którą spędził noc, Luo Ji zostaje mianowany Wpatrującym się w ścianę. Jako niezbyt wybitny naukowiec nie rozumie, dlaczego to właśnie on został zmuszony, aby zająć to miejsce. Częścią jego planu jest posiadanie domu z marzeń oraz idealnej kobiety. ONZ doprowadza do spełnienia jego pragnienia: mężczyzna dostaje posiadłość, a u jego boku pojawia się kobieta, Zuhang Yan, absolwentka Centralnej Akademii Sztuk Pięknych. Para prędko doczekuje się dziecka. Jednocześnie pozostali Wpatrujący się w ścianę pracują nad pokonaniem najeźdźców w bardziej konwencjonalny sposób. Jeden z nich prędko jednak zostaje odkryty i popełnia samobójstwo. Po kilku latach beztroskiego życia żona i dziecko Luo Ji zostają poddani hibernacji do dnia Sądu Ostatecznego, albo do dnia, w którym plan Wpatrującego się w ścianę się powiedzie. Mężczyzna wpada na pomysł, którego wykonanie wymaga jednak czasu: zostaje poddany trwającej dwieście lat hibernacji. Po tym czasie wybudza się i odkrywa, że świat, który znał, już dawno przestał istnieć: ludzkość rozwinęła się, choć w zupełnie innym kierunku, niźli by się tego spodziewał.