Gibson rozpoczął poszukiwania filozofii jako kariery akademickiej w 1967 roku po zakończeniu służby wojskowej. Był gotowy do wznowienia nauki w tym roku, po krótkiej liceum w Korpusie Morskim Stanów Zjednoczonych , między rokiem 1962 a 1966, przyłączony przez pewien czas jako adwokat generał Westmoreland podczas szczytu wojny w Wietnamie . Wstąpił do Northeast Missouri State College, obecnie Truman State University , gdzie ukończył w 1971 roku licencjat z filozofii.

Zachęcony przez jego profesorów filozofii, Henryka Smitsa i Kay Blaira, obaj posiadający doktoraty z University of Missouri , ubiegał się o ukończenie studiów w filozofii i został dopuszczony jesienią 1971 roku.Rozwinął powinowactwo do filozofii analitycznej podczas uniwersytetu Missouri, otrzymując tytuł magistra w 1973 r. i doktorat. w 1977 r. Doświadczenie tam było ukształtowane przez Arthura Berndtsona, Donalda Olivera, a także Johna Kultgena, a także reżyserię jego rozprawy. 

Gibson służył dyscyplinie jako lider i uczony. Jego pierwszoplanową rolę przywódczą pełnił funkcję Prezydenta Stowarzyszenia Filozoficznego Stanu Środkowego w latach 1983-1984. Jego inicjatywy naukowe przyciągnęły uwagę od samego początku, uzyskując przy tym granty z National Endowment for Humanities w latach 1984-1985 i 1988.  Jego kariera naukowa rozwijała się na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St. Louis , gdzie rozpoczął naukę w 1985 roku , W latach 1989-1999 pełnił funkcję Katedry Filozofii. Jego wkład w prace nad tym działem obejmował opracowanie w 1993 r. Programu filozoficzno-neurologiczno-psychologicznego (PNP) szkoły, odgrywającego zapewniając dotacje w tym celu od Fundacji Jamesa S. McDonnella .