W latach 50. i 60. napisał m.in. kilka opowiadań i powieść Sąd idzie, które przemycił na Zachód i tam opublikował pod pseudonimem Abram Terc. W 1965 jego autorstwo zostało ujawnione, a on sam aresztowany i w 1966 skazany na 7 lat łagru za „twórczość antysowiecką”, po procesie z Julijem Danielem. Przebywał w Autonomicznej Republice Mordwińskiej. W 1971 został zwolniony, a w 1973 wyemigrował do Francji, gdzie wykładał na paryskiej Sorbonie. W latach 1974-1975 był członkiem kolegium kwartalnika Kontinient, z którego odszedł po konflikcie z Władimirem Maksimowem, a w 1978 założył razem z żoną, Mariją Rozanową czasopismo Sintaksis. W latach 1975–76 ukazały się jego Przechadzki z Puszkinem oraz W cieniu Gogola. Część emigracji oskarżała go, że szarga w nich narodowe świętości.

Do ojczyzny przyjechał po raz pierwszy w 1989 roku, tuż po śmierci Julija Daniela – władze nie dopuściły, by uczestniczył w jego pogrzebie. Jako liberał i centrysta popierał Michaiła Gorbaczowa. Konserwatywna emigracja, m.in. Aleksandr Sołżenicyn, oskarżała go o kosmopolityzm. Jego utwory drukowała paryska Kultura. Kilkukrotnie odwiedzał Polskę. Najważniejsza wizyta miała miejsce w 1993 roku, tuż po konflikcie zbrojnym Borysa Jelcyna z Radą Najwyższą. W wywiadzie dla Tygodnika Powszechnego mówił, że nawet z komunistami trzeba walczyć metodami demokratycznymi, potępiając działania prezydenta Jelcyna.