W niniejszej książce Torsten Passie pisze o stosowaniu MDMA i innych entaktogenów jako farmakologicznego dodatku do psychoterapii. Przedstawia historię terapeutycznego wykorzystywania tych substancji i analizuje osobiste doświadczenia pacjentów, którzy uczestniczyli w grupowych sesjach z ich użyciem. Prezentuje również podstawowe informacje na temat neurobiologicznych i psycho-duchowych elementów tych przeżyć. Słowo „entaktogen” odnosi się do substancji pozwalających „dotknąć wnętrza” i pochodzi od wyrazów en (po grecku „wnętrze”), tactus (po łacinie „dotyk”) oraz gen (po grecku „wytwarzać”). Środki psychoaktywne należące do tej kategorii zmniejszają niepokój i zwiększają zaufanie, samoakceptację oraz otwartość, a także ułatwiają dostęp do trudnych wspomnień, przez co pomagają w wywołaniu transformującego uzdrowienia. Terapeuci z powodzeniem używali MDMA w swojej praktyce, ale w 1985 roku substancja ta została zdelegalizowana. Od tamtego czasu podjęto wiele wysiłków, aby przeprowadzić aprobowane przez rząd naukowe badania nad jej terapeutycznym potencjałem. Niedawno udało się wykazać skuteczność terapii z użyciem MDMA przede wszystkim w leczeniu pacjentów z chronicznym i opornym na leczenie zespołem stresu pourazowego.