Książka jest przeznaczona dla inżynierów i techników technologów i konstruktorów specjalności lotniczych, a także innych, zatrudnionych w zakładach produkcyjnych i naprawczych sprzętu płatowcowego. Książka jest również przeznaczona jako literatura pomocnicza dla studentów wyższych uczelni. Pierwszym udanym płatowcem był skonstruowany w 1903 przez braci Wright samolot Flyer I, który jako pierwszy w historii wykonał lot z napędem silnikowym. Konstruowane wcześniej przez Otto Lilienthala i Czesława Tańskiego lotnie, nie były płatowcami we współczesnym rozumieniu tego słowa, choćby ze względu na brak mechaniki skrzydeł i sterowanie realizowane poprzez zmianę położenia środka ciężkości aerodyny. Podczas I wojny światowej budowano płatowce konstrukcji drewnianej wzmacnianej elementami metalowymi głównie w postaci stalowych linek i drutów usztywniających kratownicową konstrukcję kadłuba, a także wzmacniających konstrukcję skrzydeł. Głównym materiałem do pokryć ówczesnych płatowców było płótno i sklejka drewniana. Początkowo jednopłatowe samoloty zostały zastąpione przez dwupłaty, które mogły posiadać znacznie krótsze skrzydła przy tej samej powierzchni nośnej, co znacznie wpłynęło na zwiększenie ich zwrotności, bardzo ważnej podczas walk powietrznych. W kadłubach lub na skrzydłach maszyn montowano przeważnie tłokowe silniki rotacyjne, zastąpione w późniejszym okresie silnikami gwiazdowymi i rzędowymi.